Doorgaan naar hoofdcontent

Begin van een mooie vriendschap

Huilend stond ik bij het schoolplein. Geen idee hoe het goed zou gaan komen. Daar kwamen de eerste andere moeders, pfff wat zouden ze wel niet denken. Maar ach laat los. Iedereen is weleens verdrietig. Eén van de moeders kwam naar mij toe: wat is er Petrina? Misschien kan ik je helpen.

Daar stroomde de tranen nog harder! Ja ik moet iets heel moeilijks tegen de juffen vertellen op school, de kindjes kunnen er echt niet bij zijn, en daarna moet ik ook nog naar een coach, want.......... en daar kwam het voor het eerst over mijn lippen, mijn man wil scheiden van mij.

Kordaat besloot zij: ik neem je kindjes mee uit school! Komt allemaal goed, ze vertelde haar adres en daar kwamen de kinderen uit school, ze nam hun mee en ik had tijd om te praten op school. En later bij mijn coach.

Eenmaal klaar zocht ik waar ze eigenlijk woonde, ik had geen idee. Hiervoor hadden we weleens bij het schoolplein met elkaar gesproken maar dat is bij ons heel normaal. Echt iedereen praat hier met elkaar, heerlijk!

Eindelijk had ik de straat gevonden, maar goed ik was er nog niet ik moest ook nog even zoeken naar de voordeur. Toen ik binnen kwam vroeg ik hoe het gegaan was. En ze vroeg of ik mee at. En ik begon heel hard te huilen. Dat ze dat wilde, wauw wat was dit voor een lieve vrouw!

Ik gaf aan dat dit toch niet kon, ik was al zo tot last geweest vond ik. Maar dat zag ze anders, welnee, je kinderen hebben heerlijk hier gespeeld. En ze gaf haar man instructies haal eens even nog meer patat. En die vloog op zijn crossfiets naar de winkel. En wij gingen in de tuin zitten praten. De kinderen speelde en hebben we inderdaad niet gehoord. En voor ik het wist was haar man alweer terug. En zaten we heerlijk aan de patat.

Ondertussen hebben we samen zoveel meegemaakt en zijn we bijna zussen geworden. Maar blijf het bijzonder vinden hoe we elkaar hebben leren kennen. En ook hoe mijn vriendin is. Staat altijd klaar en zo veel wijsheid en liefde. Een zegen om haar te mogen kennen en in mijn leven te hebben!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste