Doorgaan naar hoofdcontent

Gered?!


Sander is op weg naar de kerk, niet ver bij hem vandaan zijn zijn ouders ook op pad.
Nee niet naar dezelfde kerk.
Zijn ouders en hij hebben veel overeenkomsten maar toch ook een heel andere zienswijze wat betreft: bekering en redding.
Ze kunnen ondanks deze verschillende kijk toch prima met elkaar vinden, toch blijft dit altijd voor hen staan als lastig punt, het enige wat ze konden bedenken was dat wat zij bedachten toch echt waarheid was.
Eerst hadden ze elkaar geprobeerd te overtuigen vanuit Gods Woord, wat de waarheid zou zijn.
Dit was uitgelopen op vaak ruzie en een strijd in hun denken.
Wat was het moeilijk om respectvol naar elkaar te blijven als ze hierover spraken.
Ondertussen lieten ze het maar rusten, met idee, het heeft geen zin om de ander te proberen te overtuigen.
Ze baden voor elkaar!

Sander in zijn gemeente


Deze ochtend gaat Sander vol blijdschap naar zijn gemeente, hij kijkt er naar uit om bij zijn broers en zussen te zijn, God te loven en te danken voor alles van afgelopen week en ook alvast wel voor alles wat hij nog krijgen mag.
Wat is zijn leven veranderd sinds Hij Jezus als vriend, als redder, als zijn Alles heeft aangenomen!
Zodra hij zijn gemeente binnenkomt word hij begroet en de hand geschud, overal staan mensen te praten met elkaar en mensen schudden elkaar de hand of begroeten elkaar hartelijk met een knuffel.
De onderlinge verbondenheid, medeleven en liefde voor elkaar dat is iets wat Sander enorm goed heeft gedaan.
Wat een mooie mensen heeft God gemaakt, allemaal zo anders en allemaal zo bijzonder!
De voorganger gaat naar voren en iedereen gaat zitten om te luisteren of er nog bijzondere mededelingen zijn, zodra die geweest zijn begint het muziekteam te spelen.
Sander zingt met zijn hele hart mee, de tekst raakt hem, de tranen stromen over zijn wangen, zijn hart juicht en jubelt van blijdschap dat hij God heeft mogen aanvaarden, zijn lichaam danst en zijn armen zijn opgeheven naar de Hemel.
Voor zolang dit duurt voelt hij zich alleen, nou ja alleen, hij voelt zich heel diep verbonden met zijn Heer!
Hij gaat weer zitten in diepe dankbaarheid wacht hij op wat God wil zeggen door zijn voorganger.

Sanders ommekeer



Wat heerlijk, wat een vreugde dat hij nu al mag en kan genieten van de heerlijkheid, de aanwezigheid van God, dat hij mag leven met de overtuiging dat hij eeuwig leven mag.
Nee niet omdat hij zo goed is, hij heeft zoveel mis gedaan, het is allemaal door de liefde die God heeft voor alle mensen, ook voor Sander met al zijn fouten en zonden.
Al voor zijn geboorte hield God van hem, en wat hij ook gedaan heeft, wat hij ook ooit zal doen, de liefde die God voor hem voelt zal nooit veranderen.
Toch duurde het lang voordat Sander zag wat God voor hem wil doen, wat God voor hem had liggen.
Heel lang dacht Sander dat het allemaal prima ging, dat hij het wel zelf kon.
Hij was bezig om geld te verdienen, om hogerop te komen en gezien te worden.
Nee hij was niet bang voor een beetje ellebogen werk of een klein leugentje om iets mooier te laten zijn dan dat het werkelijk was.
Wat maakte het uit?
Als hij er beter van werd!
Zijn ouders heeft hij veel verdriet gedaan met zijn manier van leven en de dingen die hij deed.
Ze hadden het hem ook wel anders geleerd, ze hebben hun best gedaan om hem op te voeden zoals hun  dachten dat God dat wilde.
Maar het ging hem nu toch goed!
Nee hij kon het prima zelf.
Dachten die gelovigen nu echt dat God hen hielp?
Ze deden het net zo als hij, gewoon zelf....
Daarnaast was hij klaar met al die regels waar je aan moest voldoen.
Wat spraken ze zichzelf tegen, nee je kan het niet verdienen het is een wonder als God jou wil redden van de ondergang, aan de andere kant, als je gered wilt worden moet je, en dan die hele waslijst.
Hij was nog blij dat hij jongen was!
Stel je voor: een hoed op naar de kerk, alleen rokken dragen, niet je haar mogen knippen.
Ja hij miste de televisie en radio in huis, hij had de regels gerespecteerd en ging niet naar de bioscoop, als hij ging eten bad hij altijd netjes en ook dankte hij.
Zijn ouders dachten dat hij dat wilde, dat hij gelukkig en blij was en wilde leven met God zoals zij dat deden.
Wat waren ze geschrokken toen hij zelf zijn keuzes mocht gaan maken.
Hij werd grof, eigenwijs en ook wel opstandig naar hen.
Hij ging de kroegen af en niet lang daarna vond hij zijn droomvrouw.
Trouwen was nergens voor nodig, als hij tegen haar zei dat hij voor altijd bij haar wilde zijn, dat hij zijn leven met haar wilde delen, dan was dat toch precies hetzelfde.
Moet je kijken hoeveel geld dat uitspaart!
Alles verliep goed en ging hem voor de wind.
Tot dat ene moment, dat alles misliep, hij verloor zijn vrouw en kinderen, door het verdriet ging hij drinken en  ging hij niet meer naar zijn werk, hierdoor verloor hij niet veel later ook zijn huis.
Daar stond hij, alleen, met een hart dat overliep van verdriet!
Hij liep eerst wat rond op straat zonder een idee te hebben waar hij heen wilde.
Diep van binnen kwam de noodkreet omhoog borrelen:

God help, help mij toch.....

Hij liep verder door de stad en ging zitten bij een bushalte.
Waarom?
Geen idee, geld om met de bus mee te gaan had hij niet eens.
Hij zat gewoon, alleen.
Niets...
Dat is er van zijn leven geworden, hier heeft hij zichzelf weten te brengen.

Bijzondere wachttijd


Joas was nog vroeg maar ging toch alvast naar de bushalte.
Als hij daar zat kon hij misschien nog even rustig lezen uit zijn Bijbel.
Hij zag een man zitten, het viel hem op dat hij een verdrietige uitstraling had, wat zou er zijn?
Joas besloot hem groette hem en ging naast hem zitten.
Even keek de man Joas aan, ja nu was het duidelijk, deze man had pijn en verdriet.
Welke wonden zou het leven deze man gegeven hebben?
Joas vroeg aan hem waar hij heen moest.

Heel even twijfelde Sander, zou hij eerlijk zijn?
Ach wat had hij te verliezen, hij had niets!

De man vertelde Joas dat hij alles verloren had, dat wat hij aan had en in zijn tas had was het enige wat hij bezat en hij was niet van plan met de bus te gaan, hij had geen ov kaart en ook geen geld om ook maar ergens heen te kunnen.
Joas keek naar de man, hij zag er niet uit als zwerver, maar als dit het enige had wat deze man had, hoe wilde hij dan gaan leven.
Hij stak zijn hand naar de man uit en zei: Ik ben Joas, vergat mij helemaal voor te stellen.
Weer keken ze elkaar aan en Sander nam zijn hand aan en liet weten wie hij was.
Zo zei Joas, Sander dat ziet er niet best uit man, weet je kom met mij mee.
Dan kan je bij mij en mijn vrouw eten, jezelf douchen en wie weet wat wij nog meer kunnen betekenen.
Ja Sander, ik zou het heel erg waarderen als je mee wilt gaan.

Sander was verbaasd.
Dit wat hij hoorde, dat kon niet waar zijn!
Hij knipperde met zijn ogen, deze Joas, hij was met hem begaan.
Ergens begon dat stemmetje te spreken, ja nu nog wel, hij kent mij niet.
Weet hij veel dat ik alles zelf stuk gemaakt heeft.
Zijn hoofd draaide overuren.
Zal hij?

Meen je dat Joas?
En je vrouw, zit zij daar wel op te wachten dan?

De juiste keuzes


Al zijn vragen werden beantwoord, ja Joas meende het echt, Sander wist dit allang, maar voelde zich opgelaten en tot last.
En de vrouw van Joas vind het heerlijk om mensen te ontmoeten en voor anderen te zorgen.
Joas belde haar en bereidde haar voor, zodat Sander zich misschien minder  bezwaard zou voelen.
Sander ging het doen.
Dit was nieuw voor hem maar hij ging het ervaren.
Hij zei tegen Joas: Oke ik ga mee naar je huis, super van je man!
Daar zaten ze, ze konden elkaar nog maar net en toch was er iets.
Iets wat hen aan elkaar verbond, ze hadden beide geen idee wat het was.

Joas sprak over zijn werk als leraar op een middelbare school.
Hij maakte heel wat mee met zijn leerlingen en er was genoeg te praten.
Ze stapten samen de bus in en daar spraken ze verder.
Was het nou gewoon gelukt?
Zat Sander nu te lachen om de verhalen over kinderen die hij niet eens kon.
Heerlijk even een andere wereld, iets anders als zijn verdriet en pijn.
Sander keek even uit zijn raam om niet zijn moment van zwakheid te laten zien
Hij was op reis, keuzes zouden nu gaan bepalen waar hij aan zou komen.
De eerste keuze had hij gemaakt.
Niet in zijn eigen wereld alleen te blijven!
Hij had het aanbod van Joas aangenomen en tot nu toe heeft het hem eigenlijk wel goed gedaan.
Wat zou er nog meer komen?
Ze stapte samen uit de bus aangekomen in 




Oude gewoontes nieuw jasje


Toen Joas binnenstapte met Sander achter hem aan kwam Ilse, zijn vrouw, hen al tegemoet, ze stelde zich voor aan Sander en begroette haar man.
Ze was blij dat hij weer thuis was.
Met elkaar gingen ze naar de woonkamer, ze spraken over de gewone dingen, in de wereld gebeurd genoeg om over te praten.
Geweld, economische problemen, natuurrampen, het is eigenlijk al bijna normaal aan het worden, hoe schokkend!
Het was al voorspeld dat deze dingen ons te wachten stonden, maar nu het zover is word het verlangen van Ilse alleen maar sterker: wanneer komt Jezus terug om Zijn kinderen bij Zich te nemen.
Ze kijkt er naar uit!
Ook Joas denkt er zo over, hoe zou Sander hierin staan?
Ilse gaat naar de keuken om de laatste hand aan het eten te leggen en Joas gaat met Sander in gesprek hierover.
Hij verteld Sander dat hij er naar uitkijkt dat zijn Redder, Jezus terugkomt naar de aarde om Zijn kinderen te bevrijden.

Voor Sander was het vertrouwd, het idee dat de mensen waar hij nu was, christen waren.
Geen idee waarom, want hij had zich toch altijd alleen maar gestoord aan zijn ouders en hun geloof.
Maar nu, het voelde veilig en goed dat hij dit herkende en dat ze geloofde in God.
Maar deze getuigenis.....
Uitkijken naar de komst van Jezus, was Joas niet bang dan?
Zijn ouders wel, hij heeft hen vaak hierover horen praten.

Joas vroeg niet naar hoe Sander in geloof stond, wat hij dacht.
Het leek alsof hij het gewoon heel vrijblijvend meedeelde, zonder dat Sander er iets mee hoefde te doen.
Zo vertelde Joas nog meer dingen over zijn geloof.
Het wekte de nieuwsgierigheid van Sander op!
Wat was dit nou?
Hij ging nou toch niet mal lopen doen, hij, Sander, had toch echt geen God nodig?
Opeens wist hij het allemaal niet zo zeker meer.
Nu zijn leven opnieuw opgebouwd moest worden, leek het alsof deze overtuiging weggenomen was, net zo als hij de materiële en aardse dingen kwijt was geraakt.


Nieuwe start


Voor het eten gaat Sander douchen en zo kan hij schoon en fris aan tafel.
Hij geniet van het eten, sinds hij alleen was at hij maar gewoon brood, als hij al at.
De zin om iets voor zichzelf te maken was verloren gaan in de zee van emoties.
Nu voelde hij wat zijn lichaam gemist had.
Hij dacht nog wel dat hij zo prima voor zichzelf kon zorgen.
Opnieuw kwam de vraag naar boven: Kan ik dat wel echt?
Na het eten besluit hij het toch te doen, eerder had hij al getwijfeld, maar nu hij hen wat beter kent durft hij het.
Als ze lekker zitten met een kop koffie begint hij te vertellen, wist hij niet waar hij moest beginnen, nu ging het eigenlijk helemaal vanzelf.
Hij vertelde hoe hij opgegroeid is met geloof, wat zijn beeld daarvan is.
Hoe hij besloot te gaan leven en wat zijn overtuiging was.
Wat hij nu een paar keer had gevoeld, eigenlijk sinds hij met Joas in gesprek was geraakt.
Kan ik het wel alleen?
En is er niet meer dan alleen het geloof van mijn ouders?
Eindelijk stelde hij de vraag:

Joas en Ilse, hoe kan het dat jullie uitkijken naar de terugkomst van Jezus, zijn jullie dan niet bang?

Het was een begin van een lang en persoonlijk gesprek.
Dit hadden Joas en Ilse nooit verwacht, dat dit op hun pad zou komen.
Ze vertelde hoe zij tot geloof waren gekomen, wat zij ervaren hebben, hoe zij dingen zagen.
Er werd uit de Bijbel gelezen en er was nog steeds een vrijheid voor Sander.
Eigenlijk daagde ze hem uit, ze zeiden tegen hem: ga eens op onderzoek naar hoe het voor jou is.
Wat heb je eraan te weten hoe jou ouders het zien of voelen, of hoe wij het zien of voelen, het gaat om jou.
Hoe zie jij het!
Wie is God voor jou.
Dit gesprek, bewerkte een nieuwe keus in het hart van Sander.
Hij ging op zoek.
Op zoek naar God in zijn leven.
Wat zou Hij willen?
Een nieuwe start.
Ja een start met Jezus.

Wie zoekt die vind


Sander was op zoek gegaan, hij kreeg een bijzondere vriendschap met Ilse en Joas.
Heel vaak spraken ze samen over geloof, altijd zal hun allemaal deze eerste ontmoeting bij blijven.
Wat is het bepalend geweest voor het leven van Sander!
Vanaf dat moment was hij weer gaan opbouwen met zijn leven.
Eerst zijn geestelijk leven toen zijn aardse leven.
Voor Ilse en Joas was dit een net zo bijzonder proces als voor Sander!
Hij werd een oprecht gelovige man, met vuur en passie in zijn hart.
Wat was hij dankbaar dat God hem op tijd de juiste mensen op zijn pad had gebracht en in zijn hoofd en hart had gewerkt.
Hij heeft geleerd, mijn ouders en ik, we hoeven niet hetzelfde te geloven.
Was het dus in het begin een voortdurende discussie over hoe het hoort, hebben ze nu die strijdbijl weten te begraven
De ouders van Sander, zien de verandering in hem.
Ergens zijn ze jaloers op zijn stelligheid, maar tegelijk maakt het hen bang, wat als hun zoon het mis heeft.
Dit komt voort uit hun eigen angst, wat als God er niet voor ons is.
Uiteindelijk mocht Sander vinden.
Hij vond het volgende:

Het maakt niet uit, wat jij doet, als christen.
Of je met je gehele hart je dankbaarheid en blijdschap om God uit, of dat je altijd bang bent of God voor je zorgt.
Het gaat erom of je gelooft!
Geloofd in het bloed van Jezus, dat het enige is wat redding bied.

Overwinning zit namelijk niet in onze daden, maar in de grootste daad die Jezus deed, Hij legde zijn leven voor ons.







Een dwaas man bouwde zijn huis op het zand
Een dwaas man bouwde zijn huis op het zand
Een dwaas man bouwde zijn huis op het zand
En de regen viel toen neer


En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En het huis op het zand stortte in

Een wijs man bouwde zijn huis op een rots
Een wijs man bouwde zijn huis op een rots
Een wijs man bouwde zijn huis op een rots
En de regen daalde neer

En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En de regen daalde neer en de vloed kwam op
En het huis op de rots bleef staan

Dus bouw je huis op Jezus de rots
Dus bouw je huis op Jezus de rots
Dus bouw je huis op Jezus de rots
En de zegen daalt dan neer

En de zegen daalt dan neer en t'gebed stijgt op
En de zegen daalt dan neer en t'gebed stijgt op
En de zegen daalt dan neer en t'gebed stijgt op
Bouw je levenshuis op Hem



Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste