Ik weet niet hoe blij ik er nu echt mee ben, maar de kindjes zijn hier aan hun eerste schoolweek begonnen en hebben morgen de laatste dag van hun eerste week.
Heerlijk omdat ik nu geen oppas hoef te regelen.
De drie laatste weken van de zomervakantie werkte ik alweer, merkte dat ik het lastig en bezwaarlijk vond om opvang te vragen in de zomervakantie, niet voor even maar echt voor een hele dag.
Maar het is gelukt!
Lieve mensen die opgepast hebben, via deze weg ook nog super bedankt!
Nu is het toch wel lekker, ik werk en de kindjes zitten op school.
Het scheelt en hoop geregel, maar het levert ook weer nieuwe dingen.
Want nu zijn we allemaal:
Moe!!
Mijn zoon zit in groep 6 en mijn dochter in groep 3, ik merk dat deze eerste week pittig voor hen is.
Wat is nu zo bijzonder?
Doordat het pittig is voor hen, is deze week ook pittig voor mij.
Het is af en aan ruzie en waarom?
Zo gaat het:
Maham ze kijkt naar mij.
Mamaaa hij praat tegen mij.
Ik had dit als eerste!!
Nietes
Welles
Mam hij plaagt mij.
Of andere variant die ze heel goed kunnen:
Mama pest mij niet zo.
Mama je bent echt niet leuk ik mag niets.
Mama kijk niet naar mij.
Mama hij/zij mag alles en ik niet.
Mama de hele klas mag dat wel.
Bij alles wat ik zeg of vraag huilen (zo hard als je kan).
Zodra ze uit school komen begint het.
Het stopt pas als ze op bed liggen.
De eerste week school, het hakt er echt in.
Bij ons allemaal.
Wat vonden ze het spannend zondagavond!
Nieuwe groep waar ze heen gingen, nieuwe dingen die hen te wachten staan.
En nu kost het hen toch ook veel inspanning om in de klas goed te luisteren, goed mee te doen.
Ik merk dat ik er moe van ben.
Dat ik s'avonds als ze op bed liggen blij ben met de rust.
Maar wat is het tegelijk een compliment, ze durven lekker te zijn wie ze zijn, te uitten wat ze voelen.
De eerste week hebben we bijna gehad, nog even en het ritme is weer normaal.
Zouden deze buien dan ook weer overgaan?
Laten we het perfectheids taboe doorbreken.
Kinderen brengen niet alleen rozengeur en maneschijn, en het is niet zoals het lijkt op facebook, een groot feest altijd in huis.
Maar wat ik merk is dit: juist doordat het niet altijd één groot feest is, doordat er ruzies zijn, strijd is, fases zijn van huilen om alles, daardoor geniet ik zo van als het gezellig en sfeervol is.
Of weten jullie hoe bijzonder ik genoot toen mijn dochter lekker zat te eten.
Ik heb het door bij haar, ze is gewoon een vlees eter.
Geef haar spareribs en je ziet een kind met een grote tevreden lach op haar gezicht smullen.
Juist door de dingen die ik graag anders zou willen geniet ik als het gaat zoals ik graag zie!
Nog even doorbijten deze eerste weken na de vakantie.
De aanhouder wint!
Hoe reageren jullie kindjes de eerste schoolweek?
Heerlijk omdat ik nu geen oppas hoef te regelen.
De drie laatste weken van de zomervakantie werkte ik alweer, merkte dat ik het lastig en bezwaarlijk vond om opvang te vragen in de zomervakantie, niet voor even maar echt voor een hele dag.
Maar het is gelukt!
Lieve mensen die opgepast hebben, via deze weg ook nog super bedankt!
Nu is het toch wel lekker, ik werk en de kindjes zitten op school.
Het scheelt en hoop geregel, maar het levert ook weer nieuwe dingen.
Want nu zijn we allemaal:
Moe!!
Mijn zoon zit in groep 6 en mijn dochter in groep 3, ik merk dat deze eerste week pittig voor hen is.
Wat is nu zo bijzonder?
Doordat het pittig is voor hen, is deze week ook pittig voor mij.
Het is af en aan ruzie en waarom?
Zo gaat het:
Maham ze kijkt naar mij.
Mamaaa hij praat tegen mij.
Ik had dit als eerste!!
Nietes
Welles
Mam hij plaagt mij.
Of andere variant die ze heel goed kunnen:
Mama pest mij niet zo.
Mama je bent echt niet leuk ik mag niets.
Mama kijk niet naar mij.
Mama hij/zij mag alles en ik niet.
Mama de hele klas mag dat wel.
Bij alles wat ik zeg of vraag huilen (zo hard als je kan).
Zodra ze uit school komen begint het.
Het stopt pas als ze op bed liggen.
De eerste week school, het hakt er echt in.
Bij ons allemaal.
Wat vonden ze het spannend zondagavond!
Nieuwe groep waar ze heen gingen, nieuwe dingen die hen te wachten staan.
En nu kost het hen toch ook veel inspanning om in de klas goed te luisteren, goed mee te doen.
Ik merk dat ik er moe van ben.
Dat ik s'avonds als ze op bed liggen blij ben met de rust.
Maar wat is het tegelijk een compliment, ze durven lekker te zijn wie ze zijn, te uitten wat ze voelen.
De eerste week hebben we bijna gehad, nog even en het ritme is weer normaal.
Zouden deze buien dan ook weer overgaan?
Laten we het perfectheids taboe doorbreken.
Kinderen brengen niet alleen rozengeur en maneschijn, en het is niet zoals het lijkt op facebook, een groot feest altijd in huis.
Maar wat ik merk is dit: juist doordat het niet altijd één groot feest is, doordat er ruzies zijn, strijd is, fases zijn van huilen om alles, daardoor geniet ik zo van als het gezellig en sfeervol is.
Of weten jullie hoe bijzonder ik genoot toen mijn dochter lekker zat te eten.
Ik heb het door bij haar, ze is gewoon een vlees eter.
Geef haar spareribs en je ziet een kind met een grote tevreden lach op haar gezicht smullen.
Juist door de dingen die ik graag anders zou willen geniet ik als het gaat zoals ik graag zie!
Nog even doorbijten deze eerste weken na de vakantie.
De aanhouder wint!
Hoe reageren jullie kindjes de eerste schoolweek?
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com