Het was weer zover, heerlijk tijd met elkaar doorbrengen.
Samen bij een onderwerp uit de Bijbel stilstaan.
Erover praten, luisteren naar wat er in de Bijbel over staat.
En er praktisch iets mee doen.
Ze kwamen terug van hun vader en het eerste wat ze vroegen was: doen we weer gezinsavond?
Natuurlijk!
Vorige keer hadden we gebedstrappen gemaakt.
Dat zette mij aan het denken.
De trap van gebed gaat van beneden naar boven.
We zeggen weleens, we zitten in de put, of iemand zit in de put.
Er word dan bedoeld dat we diep zitten.
Wij als gezin, wij weten daar heel veel van.
Ik dacht, misschien goed om eens met de kindjes over te werken.
We lazen over Jozef die in de put geworpen werd door zijn broers.
Mensen die toch zeker van hem zouden moeten houden.
De put was al moeilijk genoeg, maar hij zat daar door zijn eigen familie.
Mensen waar hij zich veilig bij hoorde te voelen.
Want bij familie hoort het toch zeker (!?) veilig te zijn.
Genesis 37:24
en zij namen hem en gooiden hem in de put. De put nu was leeg, er stond geen water in.
Ik zetten een grote pot midden op tafel.
Ze moesten lachen om mij, want ik zei, zo dit is de put.
Schrijf, of teken, waardoor jij in de put zit.
Wanneer voelde jij je alleen?
Of niet veilig?
Misschien verdrietig?
Of bang?
Een stapel papier, stiften en pennen en daar gingen we aan de slag.
Ook ik deed mee.
Het leek mij zo goed om dit eens met elkaar te doen.
Er is zoveel gebeurd, nog steeds gebeurd er voor de kindjes veel.
Hoe ervaren zij dingen.
Doordat ik zelf aan de slag ging en mee deed voelde zij zich veilig.
Ook was de afspraak, we kijken niet op elkaars briefje, als je wilt dat anderen het weten, dan zeg je het zelf en mag je kiezen om het briefje te laten zien.
Uiteindelijk was de put vol.
Maar daar zijn we niet gestopt.
Want met zoveel in de put zitten en dan stoppen, dat voelt niet goed.
Ik ging in gesprek met hun.
Wat heb je nu nodig om uit de put te komen?
Als jij je zo naar voelde wat had je dan nodig?
*de Heere God.
*Andere mensen om je heen, die lieve of positieve dingen zeggen en die je meenemen om dingen te doen of op te lossen.
Ik vroeg of dat lukte.
Lukt het, als jij je naar voelt om naar de Heere God te gaan?
Of naar iemand waarmee je kan praten?
Die jou, hopelijk, ook naar de Heere God kan brengen.
Dat vonden ze allebei erg moeilijk.
Ze gaven aan dat ze er dan niet over durfde te praten.
Ahhh wat herken ik dat.
Wat heb ik afgelopen jaren daaraan gewerkt, om daar vanaf te komen.
En wat is het heerlijk als het lukt!
Echt wat was dit een waardevol moment met z'n drieën.
Wil je meer gezinsavond invullingen bekijken dat kan: Gezinsavonden
Samen bij een onderwerp uit de Bijbel stilstaan.
Erover praten, luisteren naar wat er in de Bijbel over staat.
En er praktisch iets mee doen.
Ze kwamen terug van hun vader en het eerste wat ze vroegen was: doen we weer gezinsavond?
Natuurlijk!
Vorige keer hadden we gebedstrappen gemaakt.
Dat zette mij aan het denken.
De trap van gebed gaat van beneden naar boven.
We zeggen weleens, we zitten in de put, of iemand zit in de put.
Er word dan bedoeld dat we diep zitten.
Wij als gezin, wij weten daar heel veel van.
Ik dacht, misschien goed om eens met de kindjes over te werken.
We lazen over Jozef die in de put geworpen werd door zijn broers.
Mensen die toch zeker van hem zouden moeten houden.
De put was al moeilijk genoeg, maar hij zat daar door zijn eigen familie.
Mensen waar hij zich veilig bij hoorde te voelen.
Want bij familie hoort het toch zeker (!?) veilig te zijn.
Genesis 37:24
en zij namen hem en gooiden hem in de put. De put nu was leeg, er stond geen water in.
Ik zetten een grote pot midden op tafel.
Ze moesten lachen om mij, want ik zei, zo dit is de put.
Schrijf, of teken, waardoor jij in de put zit.
Wanneer voelde jij je alleen?
Of niet veilig?
Misschien verdrietig?
Of bang?
Een stapel papier, stiften en pennen en daar gingen we aan de slag.
Ook ik deed mee.
Het leek mij zo goed om dit eens met elkaar te doen.
Er is zoveel gebeurd, nog steeds gebeurd er voor de kindjes veel.
Hoe ervaren zij dingen.
Doordat ik zelf aan de slag ging en mee deed voelde zij zich veilig.
Ook was de afspraak, we kijken niet op elkaars briefje, als je wilt dat anderen het weten, dan zeg je het zelf en mag je kiezen om het briefje te laten zien.
Uiteindelijk was de put vol.
Maar daar zijn we niet gestopt.
Want met zoveel in de put zitten en dan stoppen, dat voelt niet goed.
Ik ging in gesprek met hun.
Wat heb je nu nodig om uit de put te komen?
Als jij je zo naar voelde wat had je dan nodig?
*de Heere God.
*Andere mensen om je heen, die lieve of positieve dingen zeggen en die je meenemen om dingen te doen of op te lossen.
Ik vroeg of dat lukte.
Lukt het, als jij je naar voelt om naar de Heere God te gaan?
Of naar iemand waarmee je kan praten?
Die jou, hopelijk, ook naar de Heere God kan brengen.
Dat vonden ze allebei erg moeilijk.
Ze gaven aan dat ze er dan niet over durfde te praten.
Ahhh wat herken ik dat.
Wat heb ik afgelopen jaren daaraan gewerkt, om daar vanaf te komen.
En wat is het heerlijk als het lukt!
Echt wat was dit een waardevol moment met z'n drieën.
Wil je meer gezinsavond invullingen bekijken dat kan: Gezinsavonden
Bijzonder moment! Wat heerlijk he, dat we ze zo mogen uitleggen dat er een God is, Die weet van onze dagelijkse, gewone zorgen. Geniet ervan om mee te lezen!
BeantwoordenVerwijderenBijzonder moment! Wat heerlijk he, dat we ze zo mogen uitleggen dat er een God is, Die weet van onze dagelijkse, gewone zorgen. Geniet ervan om mee te lezen!
BeantwoordenVerwijderenDat is zo fijn om te weten, we staan er niet alleen voor. Hij kent ons, daarnaast Jezus weet wat het is om mens te zijn, weet onze pijn, wat een troost, zoveel lijden als Hij hoeven wij nooit te dragen. Dus waar kunnen we beter naar toe als naar de Ervaringsdeskundige als het gaat om dragen van pijn? We mogen Zijn voorbeeld volgen en onze zorgen bespreken met onze Vader in de Hemel!
BeantwoordenVerwijderen