Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe reizen wij?

Herken je het volgende?

Je gaat blij op reis, denkend dat je alles hebt geregeld en uitgedacht.
De route is duidelijk, het doel is duidelijk en daar ga je.
Je gaat het even regelen.
Het lijkt ook nog of je goed bezig bent.
Daar word, of maak je jezelf steeds zekerder van.
Tot dat moment.

Ommekeer


Maar dan kom je er achter je bent iets zeer belangrijks vergeten.
Je bent God vergeten!
En dat merk je vanaf dat moment direct.
Je kan niet verder, je moet terug.
Het doel waar je zo dichtbij was, je moet het verlaten en je moet terug naar de begin punt van je reis.
Terug naar het moment dat je nog dichtbij God was.

Goed leven?


Mij gebeurd dit vaker.
Ik merk zelfs dat als ik het moeilijk heb dat ik er minder last van heb.
Dan voel ik mij veiliger als ik eerst alles bij God gebracht heb, als ik alles bij Hem mag neerleggen.
Maar zodra het beter gaat komt het gevaar om de hoek.
Heb ik Hem dan ook nog nodig?
Ik merk dat telkens als ik Hem vergat, dat ik mijn reis onnodig langer maakte.
Het moeilijker of zwaarder voor mezelf maakte dan dat nodig was geweest.
Alleen als wij Hem vragen voor hoe we moeten reizen, ook als de route zo duidelijk lijkt, dan kan een makkelijkere levensfase ook resulteren in een Go(e)d Leven en een wonderlijke reis!
Dankbaar was ik gisteren dat ik mocht lezen dat ik niet de enige ben die moest leren met het juiste te beginnen.
Mensen die zo dichtbij Jezus mochten staan, Zijn vader en moeder op aarde.
Ze gingen op reis, van Jeruzalem terug naar Nazareth, en gingen er vanuit dat hun Zoon wel mee ging.
O, wat denk ik dat ook vaak.
Dit is zo goed, het voelt zo fijn, God gaat wel mee.....
En dan dat moment!
Lees maar mee in Lukas 2 vanaf vers 45:


En toen zij Hem niet vonden, keerden zij terug naar Jeruzalem en zochten Hem daar.
En het gebeurde dat zij Hem na drie dagen in de tempel vonden, terwijl Hij te midden van de leraars zat, naar hen luisterde en vragen aan hen stelde 
Allen die Hem hoorden, stonden versteld van Zijn verstand en antwoorden.
En toen zij Hem zagen, stonden zij versteld, en Zijn moeder zei tegen Hem: Kind, waarom hebt U ons dit aangedaan? Zie, Uw vader en ik hebben U met angst gezocht.
En Hij zei tegen hen: Waarom hebt u Mij gezocht? Wist u niet dat Ik moet zijn in de dingen van Mijn Vader?
En zij begrepen het woord niet dat Hij tot hen sprak.

Jozef en Maria ze moesten drie dagen zoeken.
Ze waren Hem kwijt, maar hadden Hem terug gevonden.
Wat was dit een leerproces voor Jozef en Maria!
Een stukje verder lees je dan ook in dit hoofdstuk dat Maria weer al deze dingen in haar hart bewaarde.
Ze was bezig in haar hart de puzzel rondom haar Zoon op te lossen.
Dat was een proces, dat was ook een reis.
Jozef en Maria ze moesten ook de wereld, en de wereldse opvattingen loslaten.
Heel praktisch werd dat duidelijk in hun leven toen Jezus aangaf:

Waarom hebt u Mij gezocht?

En dan denk ik, ja waarom?
Was dat omdat ze Hem bij zich wilde hebben omdat Hij hun Zoon was?
Of omdat ze Hem bij zich wilde hebben omdat Hij Gods Zoon was?
En dan het vervolg:

Wist u niet dat Ik moet zijn in de dingen van Mijn Vader?
Hij moet niet zijn waar wij Hem willen!
Ook is Hij niet zoals wij Hem zien.
Hij is waar de Vader Hem wil hebben!
En ook is Hij wat de Vader wil dat Hij is.
Hoe zoeken wij Hem?
Waar willen wij Hem vinden, of hebben?
Hij is te groot voor onze kaders.
Te groot om Hem op onze plek te dirigeren.
Wij mogen groeien naar Zijn kaders.
En wij mogen groeien naar Zijn plek.
Ik wens jullie niet per definitie een veilige reis, maar wel een behouden thuiskomst!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste