Doorgaan naar hoofdcontent

Davids strijd ( Deel 1)

Strijden wij wel op de juiste manier?
David liet ons op verschillende manieren, in één heel bekend verhaal zien, hoe we strijden moeten.
Maar wat is het voor ons toch moeilijk.
Het is moeilijk om op te durven staan en een reus tegemoet te lopen.
Dat is het eerste wat we denken bij het verhaal van David en Goliath.
Maar er is nog zoveel voor dat moment, wat ons ook kan leren hoe we strijden moeten.
David wat is hij in mijn leven gaan worden als held, als dapper, als voorbeeld van hoe om te gaan met de moeite en de fouten in je leven.
Wat een bijzondere weg heeft hij af moeten leggen.
Het begin van zijn leven was niet zo spectaculair in onze ogen.
Ook niet in de ogen van zijn familie.
Maar ik denk wel dat daar een grondslag ligt voor de rest van zijn leven.
De minste werd de meeste.
Eenzaam en ongezien liep hij in de velden met zijn kudde.

Ongezien?



Of David echt ongezien was, dat denk ik niet.
Maar zo voelt hij zich wel, zoals ik ooit las in een gezang van hem.
Het heet: eigen geschrift Davids, en het raakte mij, de tekst en de muziek.
Nee bij zijn familie telde hij inderdaad niet echt mee, maar bij God wel.
Er was een speciaal plan met Davids leven, maar in dit stadium, kon hij dat zelf nog totaal niet merken.
Voel jij je ook zo?
Eenzaam, ongezien, verstoten misschien ook wel.
Niemand lijkt echt om je te geven, nergens hoor je er echt bij.
Anderen eisen de aandacht op en jij, je reist met de kudde.
En alleen, op jezelf probeer je jezelf te vermaken.
Wat bijzonder wat je in die periode ontdekt.
Talenten om deze tijd door te komen.
David, hij greep het snarentuig, en zong psalmen van gejuich.
Een gezang dat ik vroeger op school weleens zong, wat mij nu verbaasd.
In deze periode van zijn leven zong David liederen vol gejuich.



Wat er ook in deze periode gebeurde is het volgende.
Hij mocht gaan trainen, met zijn wapen, om reuzen te verslaan.
Om zijn kudde te beschermen ging hij zichzelf trainen met de slinger.
Klein, niet scherp, niet zwaar, en al helemaal niet imponerend.
Maar de kracht, het zat niet in het wapen.
De ware kracht, die zat in de God van deze David.
Dezelfde God, die deze David zag en had uitverkoren.
Samuël zalft David, die eerst niet geroepen was door zijn vader.
Nee zijn vader, die geloofde niet dat het nodig was dat David naar Samuël moest komen.
Maar alle broers van David, nee die waren niet de man die God bedoelde.
Er moest er nog één zijn en Samuël vroeg dat ook.
Oja David, die was er ook nog, maar ja die was bij de schapen.
Samuël gaf aan dat David geroepen moest worden.
Ja God sprak tot Samuël dit is degene die ik uitverkoren heb!
David hij werd gezalfd met olie en de geest van God was op hem.



Uitkijken 


Niet lang daarna werd David er door zijn vaders op uitgestuurd.
Er was weer oorlog met de Filistijnen.
Ja er is telkens strijd in het leven van Gods volk!
De vader van David stuurde hem naar zijn broers, want die waren in het legerkamp van koning Saul.
Hij nam eten mee voor zijn broers en ook een opdracht.
Vraag je broers hoe het gaat en vertel dat weer aan mij, dat was de opdracht.
David werd gezien als loopjongen, niet als dappere held, niet als koning zoals wij hem bekijken!
Hij mocht uitkijken naar zijn broers.
Of was het eerder, opkijken naar?
Daar ging David, hij stond vroeg op, hij nam deze opdracht serieus!
Net zoals hij dat deed als herdersjongen.
Hij had geleerd verantwoordelijkheid te dragen voor het geringe.
Voor de lammeren, de schapen en de geiten.
Daar kwam hij het kamp binnen gelopen.
Juist, zo lees ik in de Bijbel, op een bijzonder moment!
Al veertig dagen stond Goliath s'ochtends en s'avonds in het dal, het eikendal.
Daar beschimpte hij de God van de Israëlieten en hij daagde hen uit.
Goliath hij strooide angst en twijfel.
Maar al veertig dagen hadden de soldaten, en Saul, er niets mee gedaan.
Nu toen David aankwam, begonnen de Israëlieten te schreeuwen, en ze stelden zich op om te gaan strijden.
Zie je het voor je?
Ze voelde zich met elkaar sterk, enthousiast schreeuwde ze naar de Filistijnen.


Bijzonder



Waar kwam deze enthousiasme vandaan?
Vanuit een geloof in hun God, of vanuit een aanstekelijk enthousiasme van een klein beetje lef.
Het maakt verschil, een groot verschil of het van mensen is of van God.
Je zal zien dat je met enthousiasme alleen niet kan strijden in Zijn koninkrijk.
Er is meer nodig!
Kijk wat er gebeurde in dit verhaal.
Daarin word het verschil duidelijk, bijna tastbaar neergelegd!
Daar kwam namelijk die Goliath, al 80 keer hadden de Israëlieten hem gehoord.
Goliath, hij begon te schreeuwen zoals hij telkens had gedaan.
En de stoere strijders?
Waar waren zij nu opeens?
Ze zaten met knikkende knieën ver weg verstopt en zeiden tegen elkaar:

Heb je die man gezien?
Hij wil Israël vernederen.

En wat deed Israël?
Ze verstopte zich.

Hun kracht, hun enthousiasme, het was helemaal weg.
Al veertig dagen had niemand dit gestopt!
En al die tijd was Goliath de God van David aan het beschimpen...
Alle Israëlieten verscholen zich achter hun angst.
Dat was hun eigen gevoel.
Niemand stond er op, vanuit een vertrouwen, op dat wat ze net schreeuwde.
Dat hun volk een levende God had.
Waardoor ze zich sterk voelde en enthousiast werden.
Als je het wel voelt, maar je geloofd het niet, je vertrouwd er niet op als het er op aan komt.
Wat voor beeld geef je dan af?

Wil je verder lezen over David?
Hoe mijn blog dan in de gaten, dit kan ook via mijn facebookpagina: Petrina's schrijfgelukjes
Ik zal een vervolg plaatsen over David, die ons aan kunnen spreken en bemoedigen om te strijden voor God.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste