Doorgaan naar hoofdcontent

Op ontdekkingsreis

Vorige week vrijdag ben ik enorm lekker op vakantie gegaan.
Sowieso omdat vakantie natuurlijk heerlijk is, maar wil je weten waarom nog meer?
Dat kan je vinden in mijn blog van die dag: Juichmoment
s'Avonds nog met mijn vader samen gewerkt en daarna naar huis gereden.
Alle spullen ingeladen, de kindjes geinstalleerd op de achterbank, met een speelgoedbak tussen hen in en kussens en dekens.
Daar gingen we op pad, richting de Dordogne in Zuid-Frankrijk.
Wat was het slecht weer de heen weg!
Donker, mistbanken, heel erg regen.
Ik was begonnen met auto rijden.
Zo gaaf een hele nieuwe uitdaging, ik had echt nog nooit in buitenland gereden.
Ergens voelde het spannend, zo in het donker.
Maar het ging prima, het was precies hetzelfde in Nederland, alleen dan met slechter wegdek, slechtere borden en minder verlichting.

In Frankrijk hadden we een hele mooie 5 sterren camping en daar hebben we ook echt van genoten.
Een leuke stacaravan waar we het prima hebben gehad.



De berg aan schoenen





Keuken en leef gedeelte


Ze sliepen gezellig samen




Heerlijk uitzicht





Ze hadden alle ruimte om lekker buiten te spelen en het was ook echt prachtig weer



De kinderen hadden de schoenen netjes neer gezet, wachten ze soms op iemand? We zijn natuurlijk een stuk dichter bij Spanje...


Lekker s'avonds kaasjes en worst eten.


En met elkaar spelletjes spelen, we hebben zoveel spelletjes gedaan!



Wat was er een heerlijk buiten zwembad, wel koud, maar ach wij Nederlanders zijn wel wat gewend en hebben er allemaal in gezwommen.








Het eerste uitje wat we hebben ondernomen was naar de grotten van La Roque Saint- Christophe.
Dit was zo interessant om te bekijken.
Hoe leefden die mensen, en wat een technieken hadden ze allemaal al uitgevonden en gebruikt om te overleven!
Dit was een verdedigingsfort dat uitkijkt over de Vézère.







We zagen hoe ze in de rotsen huizen hadden gemaakt.



Mijn zoon vond het geweldig om voor te lezen uit de bezoekersgids (in het Nederlands!).
Hij vond het reuze interessant om te zien, om te leren en te ontdekken.







Ze hadden er een echte kerk, met een preekstoel en een knielbankje, en zelfs 2 bezoekers...






We hebben de stallen gezien. Zijn door de slachtruimte gelopen. Er was zelfs een droogkamer om zo het voedsel langer te bewaren.

Ook was er toen al een kluis, strategisch in het midden om belangrijke spullen te kunnen bewaken. Verankerd in de rots zelf..




In 1970 is er een tunnel gemaakt om de doorgang in de rotsen makkelijker te maken, de klif was zo hoog, dat het eigenlijk gevaarlijk was zonder de tunnel. Zonder de tunnel kon je jezelf zien in de rivier de Vézère die meer dan 40 meter lager ligt. Hierdoor heeft deze tunnel de naam: Pas du Miroir, wat ook wel spiegelgang betekend.




In de rots stonden meer dan honderd huizen die permanent bewoond zijn en het fort beschermde deze bewoners tegen gevaarlijke invallen van bijvoorbeeld deVikingen en de Noormannen.

Wat machines die ze gebruikt hebben.






Het uitzicht vanaf het fort was ook zo mooi!







Reacties

  1. Wat ontzettend leuk. Ik ben eigenlijk nooit zover weg geweest! Het ziet er heel gezellig uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hoeft ook niet ver voor gezelligheid en mooie dingen natuurlijk. Leuk dat je reageert op mijn blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je voor het compliment Miriam. Wij hebben genoten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste