Doorgaan naar hoofdcontent

Ik was dwaas

Heel lang, hoorde ik de woorden van God.
Mocht ik naar de kerk gaan en leren wie Hij is en wat Hij wil.
Toch deed ik het niet 'echt'.
Deed ik liever wat ik dacht dat goed was.
Met mijn twijfels, mijn angst en mijn zorgen ging ik niet naar God.
Ik loste alles zelf wel op.
En het voelde toch eigenlijk best prima allemaal.
Alles ging voorspoedig.
Ik mocht twee lieve kindjes krijgen, een leuk huis en voldoende om van te leven.
Ja zelfs kon ik heerlijk thuis zijn bij de kindjes.
Er waren wel dingen waar ik ontevreden mee was.
Maar ik hield mezelf voor:

Het is overal wel wat....


Niet wetend wat nu precies dat 'wat' bij anderen inhield.
Zo leefde ik verder.
In mijn hoofd leek het licht, maar in mijn hart was het steeds meer duister aan het worden.
Er was niet echt een relatie met God.
Al weet ik dat Hij toen ook echt bij mij was, en net zo van mij hield.
Ik ervoer (wat een gek woord maar toch echt de vervoeging van ervaren) het niet, want ik zocht Hem niet echt.
Het begon te waaien.
Mijn toenmalige man en ik, we raakte elkaar eigenlijk kwijt.
Deden onze eigen dingen, waren niet meer verbonden met elkaar.
Steeds meer kwam er tussen ons.
En dat was allemaal echt nog wel te overbruggen.
Maar beide deden we die stap niet.
Angst, om geraakt te worden door de ander?
Bang voor afwijzing?
De brug die kwam er niet.
En hoewel het allemaal echt niet vreselijk was.
Het best herkenbaar is denk ik voor ouders met jonge kindjes.
Is dat denk ik het begin van het einde geweest.
Mijn huis, mijn leven het was niet gefundeerd.
Het kon deze storm niet aan.

Daar stortte alles in.
Niet langer was alles met elkaar verbonden, steeds meer waren alles al losse stukjes geworden.
En nu met wat wind van buitenaf, waaide al die losse stukjes zomaar uit elkaar.
Al dat losse zand het glipte tussen mijn vingers door.



 :



Dat was iets wat mij zo diep heeft geraakt!
Niks meer over.
Dat is er, als je wel over God hoort, maar niet doet wat Hij vraagt.
Nu snap ik, waarom je dan dwaas en dom bent.
Want wat was het dwaas om te denken dat ik mijn leven wel even zelf kon inrichten en dat het mij wel zou lukken.
Wat een hoogmoed en trots, en wat een pijnlijke val van dat voetstuk.
Herken je dit?
En wil je een val voorkomen?
Er is een weg, waardoor je niet wankelen of struikelen zal.
Weet dat er een God is, waarmee je over muren kan springen.
En een Zoon die zelf een brug wil zijn, doordat Hij niet bang was Zijn leven te verliezen voor jou!
Je bent nooit te laat om je leven echt met Hem te leven.
Neem een stevig fundament voor je leven, en weet dat er vaste grond te vinden is.
Hij wil de Rots zijn waarop je jouw leven kan bouwen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met ...

Twee emmers

Ken je dat verhaal van de waterdrager? Een man haalde elke dag water met een juk waaraan 2 emmers hangen. Aan de ene zijde een perfecte emmer zonder problemen droeg deze emmer al het water naar de meester, maar aan de andere kant was de emmer gebarsten en voordat deze man aankwam bij het huis van zijn meester was deze emmer het meeste water verloren. Zie je de ene emmer, hij voelt zich geweldig en roept: kijk eens wat ik voor prestatie lever! Ik ben zo nuttig. Hij komt echt tot het doel waarvoor hij gemaakt is. En de andere emmer, beschaamd en voelt zich falen. Hij komt niet tot zijn doel, en door deze emmer moet de drager zo hard werken. Op een dag begint deze beschaamde emmer te praten en zegt tegen de waterdrager, dat hij zich beschaamd voelt en zich wilt verontschuldigen. Waarom? vraagt deze man. Nou door deze barst verlies ik zoveel water, door mijn falen moet u zo hard werken. De waterdrager begon te lachen. En hij zegt: Als we straks terug gaan naar huis, moet je eens ...