Doorgaan naar hoofdcontent

Verwachten

Als ik geen God zou hebben waarvan ik alles verwachten kon, wat had mijn leven dan voor zin gehad? Hoe zou mijn leven er dan uit zien? Nu ik met God leef weet ik pas wat het betekend om hoop te hebben. In alle ellende van deze wereld, met alle gebrokenheid, heb ik een hoop, omdat ik wacht op Hem. Wacht en uitzie naar Zijn nieuwe wereld, als Hij terug komt en alles nieuw maakt. Wachten op deze manier geeft hoop. Net een lichtje dat blijft branden terwijl het steeds meer donker word. Hoe donkerder het is, hoe meer licht lijkt een lamp te geven. Dat is wel de grootste verandering in mijn leven.

Niet meer hopeloos, maar vol hoop.
Niet meer reddeloos, maar gered.
Door Hem op wie mijn geloof rust! 


Voordat ik stil gezet werd in mijn leven, en dat ik (door Gods liefde en Zijn kracht) de keuze maakte om Hem te gaan volgen, was mijn leven wel redelijk. Voor vele en voor mezelf had ik het idee, het verloopt wel normaal. Maar ik zag niet in hoe vaak God op Zijn troon heeft geleden om het onrecht dat mij aangedaan was. Ik zag niet hoe God zich voelde rondom de keuzes die ik maakte. Ik leefde, deed van alles, maakte veel mee maar het ging wel aardig. Tot mijn hele zelfgemaakte wereldje instortte. Wat was er toen nog over?

Inzicht


Ik wist pas wat ik miste op het moment dat ik mijn leven ging leven voor en met Hem.
Dat ik de dingen in mijn leven aan Zijn troon ging leggen, vanaf het moment dat ik ging wachten op Hem. Want wat deed ik het toch altijd vreselijk (eigenwijs) alleen! Tegen beter weten in. Diep van binnen voelde ik, dit kan anders, wist ik het wel. Maar ik leefde erover heen. Als ik maar deed alsof het niet zo was, als ik maar dit alsof dit geweldig was, dan zou ik er vanzelf in gaan geloven. Herken je dat? Ik maakte in die tijd mijn eigen keuzes, deed wat ik wilde, was niet bezig met God, en zeker niet met wachten. Waarom zou ik wachten, als het nu ook kan?

Samen met God


Na mijn bekering, het moment dat ik mijn leven ging afstemmen op God, merkte ik pas iets heel bijzonders op. Wat heb ik mezelf veel ontzegd, juist door niet te wachten, juist door het zelf allemaal te regelen. Nu pas merkte ik, hoe trouw God is. Zijn liefde merkte ik zo diep, en door alle lagen van mijn leven, in de periode dat ik op Hem ging wachten. Ik bleef wel in beweging, maar was veel meer bezig om niet meer zelfstandig, maar samen met Hem te bewegen. Met vallen en opstaan. En nog steeds pak ik weleens een dwaal weg. Maar mijn doel, mijn diepste verlangen is, mijn weg gaan zoals God die voor mij bepaald heeft. Wachten en in die wachttijd, uitzien. Uitzien naar wat God allemaal voor mij heeft liggen!


Alleen daardoor ben ik Zijn geschenken in mijn leven gaan zien.


Ik deed het niet meer alleen, niet meer zelf. Hierdoor gingen mijn ogen open voor de geschenken uit de Hemel. Wat ben ik blij, het Hemelse brood daalt nog steeds neer. Als ik maar wacht, wacht op Zijn tijd. Dat is wel vaak iets wat ik lastig vind. Het lijkt een valkuil voor mij, maar ik mag weten, mijn God is geduldig en Hij kent mijn hartsverlangen. Bij Hem mag ik telkens weer opnieuw beginnen.
Van wie verwacht jij het in je leven?

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.


-----------------------------------------------------------------------------------


Met deze blog wil ik mee doen aan de bloghop van Oktober.
Het onderwerp is: Wachten 

Gekozen door: Omily.me

Wil jij ook mee doen?
Schrijf of maak dan een blog en zet daarin een link naar: Omily.me laat op haar blog ook een link achter in een reactie.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste