Doorgaan naar hoofdcontent

Geliefd kind van God (5)

Ik vlucht naar de wc. Onderweg daar naartoe durf ik eigenlijk niet om mij heen te kijken. Wat ben ik blij als ik er ben, de deur achter mij op slot draai. Alleen! Wat een vreselijk moment. Ik kan het nu  niet meer tegenhouden. Alle maskers vallen af, en nog nooit in mijn leven heb ik zo hard gehuild....

Ik zag het in stukjes vallen


Wat een totaal onverwachte boodschap. Dit had ik nooit aan zien komen. Had het idee dat we het erover eens waren zelfs, dat we dit de kindjes nooit aan zouden doen. Maar ik had mijn ogen nooit geopend, zag de dingen zoals ik ze wilde zien. Nog maar net had ik moeten horen:


  • Nee ik wil niet met je verder, ik weet het niet meer. 


Even keek ik naar hem, naar zijn gezicht, op zoek naar iets dat liet zien dat dit een 'slechte' grap was. Maar toen ik keek draaide alles in mijn buik. Ik ken hem en dit, dit is serieus! Het gevoel alsof de grond onder mijn voeten begon te deinen, ik zou het liefst opgeslokt worden, maar helaas dat gebeurde niet. Iedereen zat eigenlijk stil te kijken. We zaten op de verjaardag van mijn vriendin en toen ik eindelijk mijn benen weer vertrouwde, wist ik niet hoe ik bij de wc moest komen. Daar zit ik dan, alleen, geen blikken op mij. Maar wel allemaal blikken bij mezelf naar binnen. Wanhoop voel ik omhoog komen. Alles wat ik had opgebouwd, in een paar seconde stortte heel mijn zelfgemaakte wereld in. Vragen buitelde over elkaar. Toen ik rustiger werd, was dat vooral de vraag: Hoe kan ik ooit nog deze wc uitkomen? Omdat ik mij zo slecht voelde, veroordeelde ik mezelf heel erg. Dat gaf een gevoel van diepe schaamte. Want na alles wat er gebeurd was in mijn leven, dat ik liefde gaf op momenten die liefdeloos waren, is het mij niet gelukt mijn eigen man gelukkig te maken. Na een paar keer diep ademen had ik alle moed in mezelf verzameld en deed ik de deur open. Wat voelde dat moment alsof ik naakt was. Het was de eerste, dappere en moedige stap, in een heel andere wereld. Een hele nieuwe wereld zou open gaan, maar nu zag ik enkel, dat alle puin voor mijn voeten lag. Die puin? Dat was mijn leven....




Kwetsbaar opbouwen


Mijn vriendin bracht mij gelukkig even thuis, en toen wilde ik ook alleen zijn. Dat kwetsbare gevoel, niets meer van bescherming hebben. Mijn maatje, mijn man, kon ik niet vertrouwen. Het was voorbij, wat bleef er nog over? Ik had als nooit tevoren bescherming nodig voor alle gevoelens die in mij borrelde, verlatenheid, waardeloosheid, zelfhaat en wanhoop waren druk in mij bezig. Zo kwam ik achter iets heel belangrijks. Ik zag geen uitweg meer. Er was voor mij maar één weg over. Zoals ik in mijn eerste blog in deze serie had meegedeeld, God greep in door een tekst, en die tekst heb ik vaak nodig gehad. God wist wat Hij toen deed. Want nu, zag ik eigenlijk nog maar één oplossing, niet wetend wat ervan zou komen en of het zou werken. Maar al het andere was ingestort. Maar God niet! Hij had mij op mijn twaalfde de tekst gegeven:

  • Laat je niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade met het goede.

Toen ik dat besefte wist ik wat ik doen moest. Want mijn gedachten, ja daar is het kwade bezig. Niet richting anderen, alleen gericht op mezelf. Ik stortte op mijn bed, geen kracht om te bewegen of te praten, het enige wat er uitkwam was God..... en een diepe zucht. Het was slecht volgens mezelf, dit was geen gebed. Denk je dat God hiernaar luisteren wil? Al die jaren liep je toch alles zelf te doen en was je toch zo gelukkig, kijk, hier ben je uitgekomen! Zelf gedaan, eigen schuld. En nu ga je zo naar God... De kwade gedachten probeerde mij op die manier klein te krijgen. Maar na de zucht gebeurde er iets in mij. Er kwam een rust in mij. Midden in deze chaos, nog geen seconde geleden kon ik overgeven en nog veel meer van mezelf, en opeens was daar een stilte in mezelf. Het gaf ruimte, en die gebruikte ik om al die pijn en angst die door mij heen was gegaan, bij Hem neer te leggen. Voor het eerst bad ik niet zomaar even, maar was ik echt in gesprek met God. Kwetsbaar, open, eerlijk, klein en juist dat gaf mij een sterk gevoel. Dit was een stap in mijn nieuwe leven, die mijn leven ook echt nieuw zal maken. Het was uit mijn tent van schaamte komen, open leven en samen leven met God. Voor het eerst vroeg ik Hem om met mij mee te reizen. Deze stap is ontzettend belangrijk geweest, toen ik mezelf uitkotste, de belangrijkste in mijn leven mij aan de kant zette en mij achter liet met twee kleine kindjes, was God niet weg gelopen. Hij had voor mij gekozen, en Hij stond al zolang op mij te wachten. Ik moest eerst niets meer over hebben om in te zien hoe waardevol het leven bij mijn Vader was. Daar stond Hij met Zijn armen open. Juist nu ik een periode van liefdeloosheid in ging liet Hij voelen hoeveel Hij van mij hield en altijd zal blijven houden. 




Manna oprapen


Door de stap die ik gemaakt had, wat overigens een begin was, vond ik in mijn nieuwe leven zegeningen. Het was aan mij of ik op Zijn pad bleef lopen, maar ook:

  • Of ik Zijn zegeningen op ging rapen.

Daarvoor leerde ik, moest ik telkens weer, uit mijn tent komen. Die beweging dat betekent een stap zetten, vertrouwen tonen, uit de comfortzone komen. Het bracht mij mooie dingen. Ik was toen ik deze boodschap kreeg al 5 jaar niet meer aan het werk. Drie dagen na deze boodschap was ik aangenomen bij de organisatie waar ik nu (4 jaar later) nog steeds werk. Ik kreeg urgentie voor een huisje, en al snel had ik samen met de kindjes mijn nieuwe plek. We konden in de zomer met z'n drietjes op vakantie, daar gebeurde het wonder dat ik niet één week van de vakantie kon genieten, maar wel twee! Iemand had voor mij het plekje waar ik stond betaald voor nog een week! Als ik niet naar de receptie durfde gaan, of wanneer ik niet alleen met de kindjes weg was gegaan, dan had ik dit gemist. Wat hebben we genoten met z'n drieën. Of een andere situatie, ik kreeg nierstenen. Met nare koliek aanvallen. Mijn vader kon mij gelukkig een keer, s'avonds, naar de huisartsenpost rijden. Daar werd gezegd ja je moet echo laten maken en kijken hoe het weg gehaald kan worden. Afspraak gemaakt en alles. Alleen was het zo dat ik 2 dagen later naar Bidden en Vasten 2014 zou ik gaan. Daar ben ik naartoe gegaan, ook daar kreeg ik een koliek aanval. Ik kon echt niet meer staan, wat een pijn, ik kon wel over de vloer rollen. Weer raapte ik alle moed bij elkaar, ik wilde hier blijven, maar als ik zo door ging moest ik weer naar het ziekenhuis, dus maakte ik de keuze. Nee niet eerst ziekenhuis, laat eerst maar voor mij bidden. Wat was dat bijzonder, mijn hele lichaam werd warm en tintelde, en er kwam rust. Mijn buikpijn was weg, ik ging zo hard huilen, want dit was zo'n opluchting! De 10 dagen Bidden en Vasten heb ik helemaal af kunnen maken. Nadat ik terug was had ik een echo en de arts was verbaasd, er was niets meer te zien! Zo kwamen er vele kostbare geschenken van God op mijn pad. Wanneer ik het moeilijk had, niet meer wist hoe ik door moest, dan waren daar die knipogen van God. Ik zie je, Ik draag je elke dag, het loopt Mij niet uit de hand. Meer dan een jaar zei Hij tegen mij: Je doet het zo goed lieverd.... Hij had zoveel geduld met mij gehad, zoveel liefde voor mij. Waarom voor mij? Wie ben ik? Al die jaren had ik Hem laten staan. Wat was het heerlijk om te merken dat God daar nooit aan dacht, mij er nooit mee confronteerde, maar dat Hij genoot. Want ik was eindelijk bij Hem terug.


Mijn zelfgemaakte leven was helemaal stuk gevallen, nu mocht ik weer opbouwen. Op de Rots waarop ik stevig sta, het is mijn verlangen hierop te bouwen met levensstenen die Zijn vuurproef kunnen doorstaan. Ik ben dankbaar, dat ik eindelijk kon ervaren dat ik Zijn geliefde kind ben! 


Doormiddel van de volgende klikbare linken kan je de eerdere delen van deze serie lezen: 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij