Doorgaan naar hoofdcontent

Op en afbreken van muren

Vorig jaar schreef ik een blog over hoe Gods hand mij zere plek aanraakte. Ik eindigde die blog met een stukje en die wil ik hier neerzetten en daarop verder gaan. Hier het stuk wat ik bedoel:

Heb jij een zere plek? Loop jij misschien gebukt onder lasten van het verleden, dingen die je ooit (mis) gedaan hebt? Misschien heb je gemerkt dat juist daar telkens weer pijn vanuit gaat, dat je jezelf er tegen wilt beschermen. Maar wat is dat lastig. De pijn kan je zomaar weer overvallen. Wanneer je denkt dat je overeind sta moet je weer bukken door een volgende aanval op de oude pijn in je binnenste. Weet dat er ook voor jouw zere plek, liefdevolle en zegenende handen zijn! Weet dat wanneer je nu gebukt gaat onder zorgen en lasten, Zijn handen verlossen. Hij is er ook voor jou! 

Wil je verder lezen wat ik daar schreef? Dat kan via de volgende klikbare link: Zijn hand raakt mij

Wat merk je bij een kwetsbare plek?


Wat ik zelf hierin opmerkte is dit: Wanneer ik, of anderen, er over spraken dan ging ik anders praten. Eigenlijk voelde ik mij heel ongemakkelijk wanneer erover gesproken werd. Dan sloot ik mij er voor af. Of ik sprak bijvoorbeeld over dingen die ik heel moeilijk vond. Maar op een manier alsof het over mijn buurvrouw ging. Dan weigerde ik het in mijn hoofd tot mezelf toe te eigen. Hield ik er soort afstand van, dan kon ik het goed vertellen. Ook kreeg ik er buikpijn van of werd ik er erg snel door geraakt, kon ik er niets over horen.  Zonder dat te doen kon ik het niet vertellen. Hoe je er achter kan komen wat je zwakke of kwetsbare plek is? Probeer eens je echte 'zijn' onder ogen te komen. Dit kan door vragen te stellen:

Waarom reageer ik zoals ik doe? 
Vanuit welke emotie reageer ik?
Wat irriteert mij echt?
Hoe voel ik mij hierbij?
Wat denk ik echt?

Hoe muren ontstaan


Wat had ik een hoge, gevaarlijke muur gemaakt voor mezelf door een afspraak die ik had gemaakt. Een afspraak met mezelf. Ik zou nooit ruzie maken. Dit kwam voort uit conflicten waarin ik mij zo machteloos en bang heb gevoeld. Dat gevoel wilde ik nooit aan een ander geven. Daaruit kwam dan een afspraak met mijn 'ik'. Het maakte een zwakke plek in mij, doordat ik niemand meer grenzen gaf. Telkens wanneer ik dat deed was er namelijk risico op ruzie. Het zorgde dat ik mezelf aan ging passen, ging doen wat anderen van mij verwachtte. Maar op de lange termijn raakte ik hierdoor mezelf helemaal kwijt. Ik had mezelf achter een muur gezet, en muren vormen een afscheiding. Deze muur maakte een belemmering om verbinding te houden met mijn 'zijn'. Een andere muur was schaamte voor mijn gevoel, of schaamte voor mezelf als geheel. Al heel jong merkte ik dat mijn gevoel heel anders werkte als mensen om mij heen. Dingen die gebeurde hadden een veel diepere indruk op mij, dan op veel mensen om mij heen. Het zorgde dat ik mij anders voelde. Daar hing ik direct een waarde oordeel aan: Anders, dus ik zal wel gek zijn! Het zorgde dat ik mijn gevoel voor mezelf hield. Maar omdat ik zo gevoelig was liep ik heel snel over. Ik kan mij nog zo goed herinneren dat er tegen mij gezegd werd:

Ja, nu lach je nog maar straks is het weer huilen.

Hoe naar ook dat dit nog klopte ook! Omdat ik namelijk mijn gevoel allemaal in mezelf vast zette, liep ik heel snel over. De muur maakte het mij heel, onnodig, moeilijk. Wat gaf het een eenzaam gevoel. Tel daar dus bij op dat ik ook mijn grenzen niet aangaf, wat zorgde voor veel gevoelens, die ik dan vervolgens weer niet kwijt kon. Het zorgde dat ik mij echt waardeloos ging voelen. Ik ging een schaamte creëren voor mezelf als hele mens. Was enorm gefocust op resultaat wat ik haalde, want misschien kon ik daar nog enige waardigheid uit halen. Goede cijfers halen, dingen die ik deed heel goed doen. Wat heb ik mij daardoor nog waardelozer kunnen voelen, want wat faalde ik telkens weer. Mijn vriendin haalde hogere cijfers, was slimmer, schreef mooier, een ander was weer mooier, of liever, of gezelliger, of avontuurlijker. Alles wat ik om mij heen zag ging ik mezelf aan afmeten. O nee, dat is niet helemaal waar, want ik mat mezelf alleen af aan mensen die beter waren op één bepaald vlak, dat hoefde niet als hele mens zo te zijn. Daarop veroordeelde ik mezelf. 

Now isn't His creation a remarkable thing?:

Herstel bij mezelf


Al deze zwakke plekken, hebben mij afgebroken. Ik ging er uiteindelijk aan werken met behulp van psycholoog. Dat gaf wel ontwikkeling en verandering. Iemand die een spiegel voor durfde te zetten, pijnlijk, maar zo goed! Toch kwam ik er nooit met die hulp helemaal vanaf. Het gaf inzichten, ik werkte hard aan mezelf. Maar telkens liep ik in mijn oude patronen terug. Hoe hard ik ook mijn best deed, het koste gewoon enorm veel moeite. Wat uiteindelijk mij hielp was dat ik God in al die eenzame, pijnlijke en kwetsbare delen toe liet. Het was voor het eerst dat ik het oprecht wist te delen. Ik deelde het met God. Hoe Hij daarmee omging gaf mij vertrouwen, nam mijn schuld, of de schuld van anderen weg. Zijn vergeving ging zo diep, dat ik Zijn vergeving door kon geven naar anderen. Zodat ik mezelf niet meer belemmerde met schuld gedachten over mezelf of een ander. Daarnaast kon ik ook iets anders, omdat God er met zoveel liefde en zonder oordeel mee omging kon ik alle donkere stukjes uit mezelf in het Licht brengen. Het nam alle schaamte weg. Wat gaf dat vrijheid. Al ben ik eerlijk naar jullie als lezer, ik vind nog steeds weleens die muren. Het is niet dat ik klaar ben. Waarschijnlijk zal dat nooit gebeuren, maar ik weet: God zal er telkens weer zijn. Ik hoef niet mezelf te beschermen, Hij zal mij beschermen. Altijd!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij