Doorgaan naar hoofdcontent

SchrijfBijbel Genesis 12

Ondertussen verder gegaan met de SchrijfBijbel. Het is echt een proces om zo de Bijbel te lezen. Met hele andere ogen lees ik nu een hoofdstuk. Er vallen dingen op waar ik nooit zo bewust van was. Genesis 12 gaat over Abram, afgelopen week schreef ik daar ook al het eerste deel levenslessen over. Deze kan je terug vinden via de volgende klikbare link: Levenslessen van Abram. Ook de blog die aan de beurt is wat betreft Bible Journaling, past hier bij. Genesis 12 zette mij stil bij de opdracht die Abram kreeg, maar die nog steeds ook voor ons geld. Trek uit je land, ga weg uit dit land, bij alles wat je kent. Ga naar het land dat ik je wijs, dat ik je beloofd. Onze opdracht is, laat de wereld los, ga op zoek naar dat wat van Mijn wereld is. Onder het tekenen en verven gaan dan mijn gedachten. Kan ik de wereld loslaten? Ook ik ben op weg naar Zijn beloofde land. Het is een training, een reis. Het begin gaat vooral om Hem leren kennen, Hem ontdekken, maar toch al gehoorzamen. Met vallen en opstaan toch Zijn weg gaan.

Obstakels kunnen we tegen komen, ook Abram kende die. Zo was er de ruzie met zijn neef, hij koos voor de weg van God. Ook honger kwam op zijn pad. Daarin koos hij voor een eigen oplossing. Maar wat hij ook deed, God bleef hem beschermen. God had Abram gekozen. Met die keuze en de belofte die Abram kreeg, koos God voor de hele wereld. Wat een geduld en liefde, en wat een genade voor Abram, maar ook voor mij! Ik besloot een kameel te tekenen op weg naar het Licht. God is Licht, en daar wil ik mij naar toe keren. Nu nog met vallen en opstaan. Maar wel met die motivatie. Aan de andere kant schreef ik wat tekst die ik binnen kreeg tijdens het tekenen en te waardevol vond. Zonde als die inzichten verloren zouden gaan.

Trek weg uit je land. Ga naar het land dat ik je wijs!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste