Doorgaan naar hoofdcontent

Gescheiden ouders eren

Hoe kunnen we kinderen daarbij helpen. Zeker nu we gescheiden zijn?

Er zijn verschillende stappen om kinderen groot te brengen. Sommige zijn overdraagbaar, maar sommige niet. Zo is er de opvoeders rol, iets wat door meerdere mensen opgenomen kan worden. Wanneer je kindje groot genoeg is zal hij/zij naar school gaan. Ook daar zal een opvoeders rol opgenomen worden. Of in de kerk, de sportclub of de verschillende manieren van opvang. Daarnaast is er de ouderrol. Dat is iets die, wat je ook doet, behouden blijft. In beperkte mate is het overdraagbaar, dan denk ik aan adoptie ouders of pleeg ouders. Zoals je het ook terug ziet in de benaming, is er dan het stuk ouderschap overgedragen. Dit gaat voornamelijk om verantwoordelijkheid, de mogelijkheid om keuzes te mogen maken voor het kind, de stem van het kind zijn als het ware. Als ouders heb je de grootste invloed op je kinderen, kan je de kinderen het meest vormen. Hoe wij leven, handelen en doen zal bepalend zijn voor onze kinderen, een voorbeeld. De rol van ouderschap blijft bestaan. Ook al wonen ouders niet meer onder hetzelfde dak, ook wanneer de ouders niet meer met elkaar verbonden zijn. Ook dan blijf je ouders, allebei. Ja juist dan is het belangrijk om een antwoord te vinden op de volgende vraag die ik mezelf stelde. Zondag in de middagdienst ging het over het vijfde en zesde gebod. s'Avonds dacht ik na, hoe is dit gebod voor mijn kinderen? Hoe is dit voor mijn kindjes nu ik gescheiden ben?



Gescheiden ouders en dan?


Leven met gescheiden ouders dat doet veel met kinderen. Dankbaar ben ik om te zeggen hoe goed het nu gaat voor mijn kinderen. Ik merk hoe belangrijk het is voor mijn kindjes dat de onderlinge contacten goed zijn, dat er vertrouwen is bij de kinderen dat afspraken nagekomen worden en dat er een 'nieuw' ritme is voor hen. Wat er ook gebeurd is, hoe wij als ouders ook naar elkaar kijken, wij blijven altijd hun vader en hun moeder. Een belangrijke positie, met verantwoordelijkheid. Wat kan je doen als gescheiden ouder dat je kind zijn/haar vader en moeder kan blijven eren? Die vraag ging door mij heen, rond mijn kindjes. Hoe kan ik mijn kinderen helpen om met respect, waardigheid en beleefdheid met hun vader om te gaan? Als ouders kunnen we het onze kinderen op dit gebod namelijk ook erg moeilijk maken. Maar wanneer we het moeilijk kunnen maken, zouden we het dan ook makkelijker kunnen maken? Wat zouden ze dan nodig hebben?


Anders omgaan met gebrokenheid


Een voorbeeld! Ik mag een voorbeeld zijn, niet meer alleen in hoe ik met mijn ouders omga. Maar veel meer nog, hoe ik met mijn ex omga nu ik gescheiden ben. Omdat hij altijd de vader van mijn kindjes blijft, mag ik hen leren hoe je dat doet, als het anders gaat als 'hoort'. Want loopt het leven niet heel vaak anders? Het is een gebroken wereld, die gebrokenheid is ook in ons gezin aanwezig. Maar we weten waar het herstel is, Wie ons voorbeeld is en ons kan helpen. Ik kan ze laten zien wat de bedoeling is. Niet alleen respect hebben voor vrienden maar ook als er moeilijke dingen onderling gebeuren, juist dan respectvol blijven. Niet het kwaad laten branden in je hart en van daaruit met elkaar omgaan. Breng alle gevoelens bij God en laat Hem erover oordelen. Dat brengt rust en vrede om met de ander om te blijven gaan zoals het goed is voor de kinderen.

Denk aan jullie kinderen


Ben je gescheiden, heb je kindjes? Besef dan goed dat hoe we praten, handelen grote invloed heeft op de kinderen. Het word vaak gezegd: Blijf met respect over en met elkaar praten voor de kinderen. Maar zovaak hoor ik het nog anders, terwijl kindjes erbij zitten word soms heel veel besproken over de ex. En ik zal eerlijk zijn! Ik weet hoe lastig het is, heel vaak moest ik mijn ervaringen of gevoelens opzij zetten. Maar echt, het is het heel erg waard om je kinderen voor negatieve, respectloze verhalen van hun andere ouder te beschermen. Het gaat namelijk als eerste om de kinderen en hun gevoelens. Laat hun een eigen beeld van beide ouders vormen, een eigen verhaal van de situatie ontrafelen, dat is soms al pijnlijk genoeg. Zij kunnen er niets aan doen dat ze uit papa en mama geboren zijn. En ze zouden er ook niets aan mogen (!) doen, dat ze van allebei houden.

Help je kinderen om ouders te respecteren, uiteraard in het huwelijk, maar ook als het helaas op een scheiding is uitgedraaid.


Reacties

  1. Mooi dat je zo goed omgaat met je ex. Helaas zie je vaak anders. En hoewel de kinderen loyaal blijven aan beide ouders. Zie je toch dat een van de ouders opgeeft.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat we zelf in de hand hebt zeker doen. Maar niet altijd is het voldoende om het dan goed te laten lopen. Zoals Lineke al aangeeft. Het kan eenrichtingsverkeer worden. Toch is het ook dan belangrijk om goed over de ander te blijven praten.

      Dank je voor je reactie Eveline en ik zie het als een mooi geschenk hoe het nu loopt!

      Verwijderen
  2. Een mooi stuk Petrina en zo waar. Al word het heel lastig als je ex dingen doet waar je je kind voor dient te beschermen. Hoe lang ga je door met het idee dat het kind zelf zijn mening mag vormen en dat je blijvend respect dient te geven. Het is zoals je schrijft :Leven in gebrokenheid.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja de gebrokenheid en de pijn die dat doen kan... Begrijp je goed Lineke. Dank je wel voor je reactie.

      Verwijderen
  3. Eren van gescheiden ouders zal alleen mogelijk zijn als er ruimte en begrip is voor alle (tegenstrijdige en verscheurde) gevoelens en gedachten bij de kinderen.
    Ik vind het fijn om te lezen dat het met de kinderen goed gaat, maar wees waakzaam!! De veilige bodem van eenheid in het gezin is onder de kinderen weg geslagen.
    Wees als ouders nederig. En veel aan de voet van het kruis. Erken de pijn die het veroorzaakt. Voel mee met de kinderen. En breng alles bij onze barmhartige en liefdevolle Vader. Dan maak je het mogelijk dat kinderen je kunnen eren door je eigen kwetsbaarheid. Sterkte in alles. En Gods zegen! (kind van gescheiden ouders)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste anoniem,

      Wat fijn dat u/jij moeite neemt om dit te delen. Het is enorm waardevol te lezen van een ervaringsdeskundige in de vorm van een (volwassen) kind van gescheiden ouders.

      Het zal altijd een wond blijven inderdaad. Voor nu ben ik dankbaar met het vertrouwen wat zich weer hersteld. Zoals u/jij al aangeeft is er wel veel ontwricht. Voor deze wonden, en andere vorm van leven (nu wij een samen gesteld gezin vormen nadat ik hertrouwt ben) is inderdaad een nederigheid nodig. Ik vind deze zin zo mooi en treffend: Dat kinderen je kunnen eren door je eigen kwetsbaarheid.

      Ik denk een mooie quote voor alle ouders, ook als je ouders bij elkaar zijn is het mooi als je kinderen je dwars door al je gebreken, fouten of tekortkomingen mogen eren.

      Ik wens u veel kracht en zegen!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met