In mijn bangste uur vertrouw ik op U
Op God, wiens woord ik prijs,
Op God vertrouw ik, angst ken ik niet. (Psalm 56:4-5)
In mijn bangste uur
Er zijn heel wat uren in mijn leven voorbij gegaan, gevuld met angst. Maar wat bijzonder is het als ik terug kijk. Dan zie ik dat ik inderdaad op mijn bangste uren op God vertrouwde. Dat Hij het was waar ik op terug kon vallen. Op het moment dat alles mij ontviel, vond ik bij Hem weer vaste grond onder mijn voeten. Ik las in de 40 dagen uitgave van TEAR gisteren het stukje en vond het zo toepasselijk.
Ik viel in de put van mijn leven, erin gegooid door? Mensen waar ik van hield. Dat was pijnlijk, en ik was zo bang. Want ik viel in duister gat, met geen enkel idee hoe en waar ik zou gaan belanden. Terwijl ik naar beneden viel, riep ik het uit, in mijn hart: Heere help!
Ik was zo hard aan het huilen, mijn woorden waren op. Mijn hart was eigenlijk gebarsten in duizend stukjes. Mijn vertrouwen in mensen? Als een zeepbel doorgeprikt. Zo stortte ik dat gat in. Naast dat ik instortte, schreeuwde mijn hart. Ik voelde de woorden uit mij opwellen, maar ik kon ze niet uitspreken. Mijn keel zat dichtgeknepen en mijn mond gaf geen geluiden. Hoe mooi eigenlijk! Op mijn bangste moment. wist mijn hart wat het moest doen. Gods Geest werkte door mij heen. Door die woorden van mijn hart, vond ik opeens rust. Ik snapte het eerst niet. Zat ik eerder nog heel hard te huilen, en voelde het alsof mijn hart aan alle kanten verwond werd? Na dat mijn hart die woorden gaf, was er alleen maar stilte en warmte. Ik was terecht gekomen op de bodem van mijn leven. Geen aardse dingen, waarvan ik als puber meisje droomde, waren er over gebleven. Nee die bodem? Dat was bij God op schoot! In Zijn liefdevolle armen.
Ik ken nog angst
Waar ik met deze Bijbelteksten en Bijbelstudie aan wil werken? Dat is het laatste stukje van deze Bijbelteksten. Angst ken ik niet! Dat kan ik (nog) niet beamen voor nu. Maar dat is wel waar ik naartoe wil. Eigenlijk is het wel zo dat mijn hoofd wel weet niet bang te zijn, God is altijd bij mij. Toch merk ik dat mijn hart zich nog zo kan laten meeslepen. Ondanks dat hart dat op de golven van mijn emotie, soms de verkeerde kant uit wil, lukt het mij vaak om de weg naar God te vinden. Omdat Hij daar staat, telkens weer, als een lichtbaken! Als een veilige haven, precies op die plek, waar ik in het vermogen ben om Hem te zien. Wat is Hij goed en trouw, zo'n liefdevolle maar tegelijk ook eerlijke God. Dit stuk bracht mij bij de uitwerking in mijn Bijbel, die ik vond passen bij deze tekst:
Vertrouw
zorgen brengen mij
bij God
Juist in tijden van aardse armoede, zorgen, stress en moeite, was ik zo rijk. Heeft God mij zo gezegend! Met een rijkdom die ik ook kan hebben, wanneer het aards gezien wat makkelijker gaat als nu. Maar wat merk ik? Nu is het lastiger, om diezelfde verbinding met God te hebben. In mijn arme periode kon ik zeggen dat ik rijk was, en toen ik zwak was? Werd ik sterk. Door God die leeft in mij.
Wil je meerdere Bijbelteksten en mijn gedachten daarbij bekijken? Dit is mogelijk, bovenaan mijn pagina vind je tabbladen, 1 ervan is Bijbeltekst van de week. Ik deel hier ook de klikbare link (roze woorden) Bijbeltekst van de week
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com