Doorgaan naar hoofdcontent

Moeder concurrentie

Wat is het een moeilijke tijd voor moeders

Ik spreek er vele, en ze zijn allemaal verschillend! Net als de kindjes die erbij horen trouwens. Wat ik vooral hoor, zie en opmerk is dat we het elkaar zo moeilijk kunnen maken. Het moederschap, het maakt ons kwetsbaar. Al te snel voelt iets als een aanval en schieten we de verdediging in. Dat is ook begrijpelijk. Je kindje(s) zijn je kostbaar. Ondanks de druk van de maatschappij, de vele taken die we op ons hebben tegenwoordig, is er iets wat niet veranderd is: (over het algemeen) willen we onze kindjes het beste geven!





Hoge doelen

We willen voor onze kindjes een goed leven, dat ze gelukkig zijn en dat ze echt kind kunnen zijn. Iedere moeder heeft hier een andere invulling voor. Maar vergeet niet, iedere moeder heeft ook andere middelen ter beschikking. Niet iedereen krijgt hetzelfde mee van huis uit. Soms is iets niet beschikbaar omdat er de financiële middelen niet voor zijn, iets wat we begrijpen. Maar het is ook vaak dat er een voorbeeld ontbreekt, een rolmodel. Daarnaast weet ik als moeder hoe wij ook ons best doen, we zijn beperkt! Gelukkig maar. Geen enkele moeder is perfect. Daarin kunnen we elkaar omarmen. We zouden hierdoor elkaar kunnen aanvullen. Maar al te vaak gebeurd er iets heel anders:


We willen beter zijn dan de ander, we vergelijken ons zelf met elkaar. 

Maar van andere naar beneden halen, gaan onze eigen beperkingen niet weg. We zijn niet gemaakt om beter te zijn dan een ander. Nee, we zijn gemaakt om elkaar verder te helpen. Het is niet alleen goed voor onze kinderen dat we geen perfecte moeders kunnen zijn. Ik denk dat het zelfs heel goed is voor ons als moeders. Elke moeder heeft de keuze: Wat doe ik wanneer ik tegen mijn beperking aan loop?

Opwaartse vergelijking

Ik ging heel lang op zoek naar rol modellen. Andere moeders, trainingen en boeken. Ik gebruikte het om te onderzoeken wat bij mij en mijn kindjes paste. Maar heel eerlijk? Het maakte mij moe. Want ik voelde mij er zo door falen. Iedere moeder had iets wat ik niet had. Het maakte mij moedeloos om dit te ervaren. Heel lang vond ik dit erg moeilijk. Bijzonder is dat dit eigenlijk duurde totdat ik alleenstaande moeder werd. Dat maakte dat ik op een bijzondere manier er anders in ging staan. Ik leerde een hele kostbare les voor moeders.


Waardevol inzicht

Ik ben dan wel moeder op aarde. Maar mijn kinderen heb ik ontvangen van God. Hij had een plan voor het leven van mijn zoon en dochter en mij als moeder van deze twee (en partime van nog 3 kindjes). Zijn plan met hen staat al vast. De levens van mijn kindjes en van mij, ze liggen in Gods hand. Ik leerde in de periode dat ik er alleen voor stond, dat ik helemaal beperkt was. Want vader en moeder tegelijk zijn, dat was al helemaal onmogelijk!

Het was voor mij zo fijn dat ik mocht leren dat ik het samen met God mag doen. Ik mag mijn kinderen het beste meegeven van wat ik heb. Voor alle dingen die mislukken, of waarin ik te beperkt ben, mag ik bidden. Bid voor je kindjes, dat ze Zijn weg mogen vinden. Tegelijk mogen wij als moeders beseffen, bid ook voor jezelf. Dat wij voor onze kinderen mogen zijn, zoals onze Hemelse Vader voor ons is. Want is het niet dat wij van onze Vader in de Hemel leren op een manier die goed voor ons is? Soms doet het pijn, begrijpen wij het niet, lijkt het oneerlijk. Maar we mogen Hem leren kennen, als Vader, door Jezus. Hij maakte ons zichtbaar hoe de Vader is. Zo mogen wij onze kinderen groot brengen. Ook voor deze opdracht gaan we falen, als het op ons mensen aan komt. Daarom bid! Voor jezelf en voor andere moeders. Zonder wijzende vingers (!), maar leg elkaar in liefde voor Zijn troon. Want eerlijk? Wij hebben Hem allemaal nodig. Omarm elkaar en omarm Hem.
Doe je best en bid God om de rest!

Is dit herkenbaar voor jou? Hoe ging jij hiermee om?

Reacties

  1. Ik heb geen kinderen maar zie wel dat veel moeders perfectionistisch zijn en het allemaal (te) goed willen doen. En perfectionisme is een zelf opgelegd juk, waar Jezus je van wil bevrijden. Daarom ben ik het helemaal met je eens dat wanneer je gewoon je best doet en bid, je gewoon goed genoeg bent. Als moeder met je kinderen, als single met je familie en vrienden op je werk etc.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat vind ik heel mooi Anne, het is voor elk mens zo. Als je doet wat je kan, mag je God bidden om de rest.

      Dank je wel voor je mooie reactie.

      Verwijderen
  2. Mooi stukje. Heel herkenbaar. Juist iets waar ik momenteel best wel weer veel mee bezig ben. Bijzonder dat je nu net hierover schrijft. Bedankt!
    Groetjes Gerda

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Sterkte hierbij Gerda, op welke manier dat je hier ook tegen aan loop. Bijzonder hoe dingen soms bij elkaar lijken te komen. Veel zegen en dapper dat je reageert!

      Verwijderen
  3. Dank je wel voor deze mooie en waardevolle blogpost, Petrina.
    Veel herkenning, ook al zijn onze kinderen inmiddels het huis uit.
    Ik hoop dat velen hem zullen lezen en erdoor bemoedigd zullen worden.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste