Doorgaan naar hoofdcontent

Davids strijd ( Deel 3 )

Daar stond hij voor de grote koning, deze kleine herdersjongen die net door zijn eigen broer even onderuit gehaald was.
Al eerder had David deze koning ontmoet.
Bij beide keren was er een reus aanwezig, één keer onzichtbaar en de tweede keer zichtbaar.
De geest van God verliet de koning, niet lang nadat Samuël David gezalfd had.
Saul liet iemand zoeken die goed harp kon spelen.
Alweer iets wat hij geleerd had in het veld en wat nodig was.
AL die dingen die hij leerde, er was een plan mee.
Daar zat David, met zijn harp en speelde hij liederen voor koning Saul.
God heeft ingezet en het gezegend.
Zoveel psalmen van David zingen wij nog steeds!
Die liederen, vol gejuich, maar ook zo herkenbaar gevuld.
Soms met pijn, met angst, met nederigheid en met een enorme dankbaarheid.
Wat een rijkdom heeft David ons daarin ook nagelaten.
Zal hij Psalmen gespeeld hebben bij Koning Saul?
Herkenbaar over alle gevoelens waar wij mensen mee te kampen hebben?





David staat nu weer bij de koning.
En hij wacht niet eens tot de koning begint te spreken.
Hij begint zelf alvast.

U moet niet bang zijn voor deze Filistijn!
Ik zal wel tegen die man gaan vechten.

Saul wat zal hij gedacht hebben?
Zelf had hij de moed nog niet gevonden om voor zijn volk op te staan en de strijd aan te gaan.
En dit, dit is toch uiterst kwetsbaar.
Wat als hij David laat vechten.....
Als deze jongen wint, dan heeft Saul voor altijd gefaald als koning.
En weet je, als David nu verliest?
Dan zal het volk Israël voor altijd als knechten zijn voor de Filistijnen.
Dan heeft Saul ook gefaald als koning.
Dit is zo'n kwetsbaar moment voor Saul!
Nooit begreep ik dat zo goed.
Altijd zag ik alleen de moed van David.
Maar wat Saul uiteindelijk doet, getuigt van zoveel moed, of getuigt het van een God.
Een God die voorbereid voor Zijn kinderen.
Als je iets moet doen voor Hem, dan is Hij daarbij.
Dan moet je als kleine herdersjongen staan voor een koning, maar dan maakt God dat Zijn plan tot voltooiing komt.
Eerst is Saul nog bang en zonder vertrouwen.

Nee David, jij?
Jij kunt helemaal niet tegen deze Filistijn vechten.
Deze Filistijn hij vecht al vanaf zijn jeugd en jij, jij bent nog een jongeman.


Weer hoort David, je bent te min, niet goed genoeg.
Saul die is gaan geloven in tactieken en strategieën en ziet nee, David is niet degene die mij de overwinning kan geven.
Het geloof van Saul, het gaat langzaam af van een grote God naar zijn eigen zicht, zijn eigen strategieën en beeld van situaties.
Zijn eigen kennis en geleerdheid.
Van geloven in een grote God naar een geloven in zichzelf.
Er is niet te lezen van een Saul die hiervoor bid en God vraagt wat te doen...
Nee Saul, hij keurt nu David nog af.
Toch is deze David de enige die overeind blijft, die niet bang weg loopt.
Hij legt uit, van de training die hij gehad heeft.
Ja in het donkere deel van zijn leven, in dat ongeziene deel, mocht hij leren wat je moet doen om een kudde te beschermen.
Israël de kudde van God, het had juist een herdersjongen nodig.
Vol moed, vol vertrouwen.
David, wat kon hij verliezen?
Hij was in de ogen van de anderen toch niets.....
Als je niets bent, dan kan je niets verliezen, maar ligt er een grote kans voor je.
Dan kan je verrassen.
Hou dus moed!


Wil je de twee andere delen lezen?
Uiteraard is dat mogelijk doormiddel van de volgende klikbare linken:

Davids strijd (Deel 1)
Davids strijd (Deel 2)

Ook kan je heel makkelijk mijn blogs volgen door mijn blog te volgen op Bloglovin.
Je vind rechts boven aan mijn pagina een knop waarmee je mij kan volgen.
En dan is er nog een handige facebook pagina:

Petrina's schrijfgelukjes

Zo blijf je op de hoogte van de dingen die ik schrijf!
Veel lees plezier.

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste